In Russia, Pollution Is Good for Business

By its own admission, Russia's electricity monopoly is the world's largest corporate producer of greenhouse gases, accounting - by itself - for nearly as much carbon dioxide as is emitted by Britain. Δείτε ολόκληρο το άρθρο της New York Times για την αγορα αδειων ρυπανσης...

Aware of Political Ecosystem, Property Rights Advocate Embraces Conservation Plan

New York Times
December 27, 2005

Aware of Political Ecosystem, Property Rights Advocate Embraces Conservation Plan
By FELICITY BARRINGER

LIBERTY HILL, Tex. - Young cedar trees in the Texas Hill Country are obstructionist, brambly knots of vegetation. Older ones guzzle scarce moisture. When they are really mature, the golden-cheeked warbler, a songbird in danger of extinction, sometimes moves in.

Link to the Article

Senate blocks attempt to allow ANWR drilling

CNN
December 21, 2005

Senate blocks attempt to allow ANWR drilling
Move seen as a defeat for Alaska's Sen. Stevens

WASHINGTON (AP) -- The Senate blocked opening the nation's largest untapped oil reserve in an Alaska wildlife refuge Wednesday, denying President Bush his top energy priority and delivering a victory to environmentalists who said drilling would threaten wildlife.

Link to the article

Senate Rejects Bid for Drilling in Arctic Area

New York Times
December 22, 2005

By CARL HULSE

WASHINGTON, Dec. 21 - In a chaotic conclusion to the Congressional year, the Senate blocked an effort on Wednesday to open the Arctic National Wildlife Refuge to oil drilling and struck a last-minute accord to extend the antiterrorism law known as the USA Patriot Act for six months.

Link to the Article

Ακόμα μια περίπτωση που η ρύπανση κάνει ‘καλό’...

Cutting air pollution could trigger a greater surge in global warming than previously thought, suggesting future rises in sea level and other environmental consequences have been underestimated, climate scientists report today.

Δείτε ολόκληρο το άρθρο εδώ...

Αν και δεν πρέπει να λιώνουν τα χιόνια τώρα...

The Coming Meltdown
By Bill McKibben



Thin Ice: Unlocking the Secrets of Climate in the World's Highest Mountains
by Mark Bowen
Henry Holt, 463 pp., $30.00

Dancing at the Dead Sea: Tracking the World's Environmental Hotspots
by Alanna Mitchell
University of Chicago Press, 239 pp., $25.00

The year 2005 has been the hottest year on record for the planet, hotter than 1998, 2002, 2004, and 2003. More importantly, perhaps, this has been the autumn when the planet has shown more clearly than before just what that extra heat means. Consider just a few of the findings published in the major scientific journals during the last three months:

Δείτε όλο το άρθρο στο New York Review of Books

Λίγο Χριστουγεννιάτικο διάβασμα...

Vast dam proposal is a test for China

XIAOSHABA, China Far from the pulsing cities that symbolize modern China, this tiny hillside village of crude peasant houses seems disconnected from this century and the last. But follow a dirt path past a snarling watchdog, sidestep the chickens and ducks and a small clearing on the banks of the Nu River reveals a dusty slab of concrete lying in a rotting pumpkin patch...

Για να το διαβάσετε...

Ζυγίζοντας Ζωές

Ιεράρχηση των περιβαλλοντολογικών υγειονομικών επιπτώσεων

Ανδρέας Α. Παπανδρέου
(Παρουσίαση σε συνέδριο με τίτλο Συνέδριο για τη Διοίκηση τα Οικονομικά &τις Πολιτικές Υγείας: Αθήνα - Hilton, 14 -17 Δεκεμβρίου 2005)

*Μεγάλο μέρος της παρουσίασης αυτής αντλείται από το άρθρο του Cass R. Sunstein (2000), Cognition and Cost-Benefit Analysis, Journal of Legal Studies, vol. XXIX. Το συγκεκριμένο τεύχος είναι αφιερωμένο στην ανάλυση κόστους οφέλους και έχει πολύ αξιόλογα άρθρα οικονομολόγων και φιλόσοφων.


Σε έναν ιδεατό κόσμο θα θέλαμε να μηδενίσουμε την ρύπανση και την επακόλουθη ζημιά που προκαλεί στην ανθρώπινη υγεία. Ιδίως όταν η ρύπανση σχετίζεται με κινδύνους για την ανθρώπινη υγεία γίνεται επιτακτικότερη η διάθεση για εξάλειψη του προβλήματος. Όμως οι περισσότεροι κίνδυνοι που αντιμετωπίζουμε από δραστηριότητες που έχουν περιβαλλοντικές επιπτώσεις συνδυάζονται με οφέλη που αντλούμε από αυτές τις δραστηριότητες. Επίσης ο μηδενισμός κινδύνου συχνά δεν είναι εφικτός στόχος γιατί συνήθως η προσπάθεια εξάλειψης ενός κινδύνου οδηγεί σε νέους κινδύνους.

Μία μέθοδος που προτείνουν οι οικονομολόγοι για την ιεράρχηση των επιπτώσεων ή την υποστήριξη μιας διαδικασίας επιλογής των ρυθμιστικών πολιτικών για την προστασία της υγείας, ονομάζεται Ανάλυση Κόστους Οφέλους. Η χρήση αυτής της μεθόδου, ιδίως όταν αφορά την ανθρώπινη υγεία, έχει προκαλέσει έντονη κριτική. Μεγάλο μέρος της κριτικής είναι δικαιολογημένη και εν μέρει απορρέει από υπεραπλουστευμένες εφαρμογές της. Παραμένουν όμως σοβαροί λόγοι αξιοποίησης της μεθόδου.

Θα μπορούσε να κατατάξει κανείς τους υποστηρικτές κάποιας χρήσης της μεθόδου Κόστους Οφέλους σε αυτούς που το θεωρούν ως δεοντολογική βάση κοινωνικών επιλογών και σε αυτούς που το αντιλαμβάνονται ως χρήσιμο εργαλείο στη βάση μιας πραγματιστικής λογικής («μη ολοκληρωμένη θεωρητική βάση»).

Αξίζει να σκιαγραφήσω την δεοντολογική βάση γιατί από εκεί απορρέουν οι μεγαλύτερες φιλοδοξίες για την μέθοδο αυτή αλλά και συχνά απορρέουν οι πιο ‘αποκρουστικές’ όψεις. Στην πιο φιλόδοξη της μορφή η ανάλυση κόστους οφέλους επιχειρεί να προσομοιάσει τον τρόπο που λαμβάνονται αποφάσεις στην αγορά για υπηρεσίες και αγαθά που βρίσκονται εκτός αγοράς. Στην ιδανική αγορά οι καταναλωτές αποφασίζουν με τις χρηματικές τους ψήφους για το τι θα παραχθεί. Λαμβάνει υπόψη τις προτιμήσεις αυτών που ωφελούνται από την παραγωγή ενός προϊόντος όπως και αυτών που ζημιώνονται. Ακόμα και σε ζητήματα κινδύνου για την υγεία και την ζωή, ο καταναλωτής επιλέγει τον βαθμό έκθεσης του. Έχει την δυνατότητα να αποφασίσει να μετακινηθεί με ταχύτητα ή με ασφάλεια, μπορεί να επιλέξει την ‘απόλαυση’ του καπνίσματος με κίνδυνο στην υγεία του, μπορεί να προτιμήσει μια επικίνδυνη εργασία γιατί πληρώνει καλύτερα. Με αυτήν την λογική οι πολίτες πρέπει να αποφασίσουν εν τέλει πόσο πρέπει να ανταλλάξουν τους κινδύνους έκθεσης σε ρυπογόνες ουσίες με την απόλαυση άλλων αγαθών. Επειδή δεν υπάρχει αγορά για αιωρούμενα σωματίδια ώστε να μπορέσουν οι καταναλωτές να επιλέξουν τον κίνδυνο έκθεσης και κατ’ επέκταση το πόσο θα πληρώσουν για ρεύμα, χρειάζεται μια ρυθμιστική πολιτική που θα ορίσει τα επιτρεπτά όρια αιωρούμενων σωματιδίων.

Εδώ είναι που έρχεται η ανάλυση κόστους οφέλους να βοηθήσει τις αρχές να καθορίσουν το κατάλληλο όριο ή ακόμα το αν πρέπει να υπάρξει ρύθμιση. Γίνεται μια διεξοδική ανάλυση όλων των επιπτώσεων μιας ρύθμισης των αιωρούμενων σωματιδίων. Το κόστος συνήθως θα συμπεριλαμβάνει όλα τα έξοδα που θα πρέπει να αναλάβουν οι βιομηχανίες για να περιορίσουν την ρύπανση (και κατ’ επέκταση το αυξημένο κόστος των υπηρεσιών που θα πρέπει να πληρώσουν και οι καταναλωτές). Τα οφέλη μπορεί να συμπεριλαμβάνουν βελτιωμένη ορατότητα, καθαρότερα κτίρια, λιγότερες αλλεργίες, λιγότερα ερεθισμένα μάτια, μείωση του κινδύνου καρκίνου του πνεύμονα, κ.λ.π. Για να μπορούμε να ζυγίσουμε το κόστος με το όφελος χρειάζονται όλα τα μεγέθη να μετριούνται σε χρηματικές μονάδες. Πώς μεταφράζουμε όμως την πιθανότητα ενός βήχα, μιας αλλεργίας, ή αυξημένο κίνδυνο θανάτου από καρκίνο σε έναν χρηματικό δείκτη; Οποιαδήποτε προσπάθεια ποσοτικοποίησης διαφορετικών φυσικών επιδράσεων έχει μεθοδολογικές δυσκολίες είτε χρησιμοποιήσει χρηματικό είτε άλλο δείκτη. Οι οικονομολόγοι έχουν κατασκευάσει πολλούς τρόπους χρηματικής αποτίμησης υγειονομικών επιπτώσεων, π.χ., εκτιμούν τη χρηματική αξία μιας αύξησης του κινδύνου ατυχήματος από το πόσο μεγαλύτερος είναι οι μισθοί σε εργασίες με αυξημένο κίνδυνο. Σε όλες τις σύγχρονες μεθόδους ο σκοπός είναι να βρει κανείς πόσο θα ήταν διατεθειμένοι οι καταναλωτές να πληρώσουν για αποφυγή κάποιου κινδύνου. Η λογική είναι πως οι καταναλωτές πρέπει να ορίσουν το αντάλλαγμα κινδύνου με άλλες υπηρεσίες.

Όσο μπορεί να ξενίζει η χρηματική αποτίμηση υγειονομικών επιπτώσεων τα θετικά στοιχεία της φιλόδοξης μεθοδολογίας κόστους οφέλους είναι (α) ο κεντρικός ρόλος που δίνει στις προτιμήσεις των καταναλωτών (και στην ανάγκη καταγραφής αυτών των προτιμήσεων) , και (β) στον συστεμικό συνυπολογισμό όλων των συνεπειών μιας ρυθμιστικής πολιτικής.

Η πιο αυστηρή (ή στενή) ερμηνεία της ανάλυσης κόστους οφέλους συχνά προκαλεί ηθικές αξίες. Το 1991 ο επικεφαλής των οικονομολόγων της Παγκόσμιας Τράπεζας Larry Summers (τωρινός πρόεδρος του Χάρβαρντ) έγραψε ένα σημείωμα που δημιούργησε σάλο. Αναφερόμενος στην μετανάστευση ρυπογόνων βιομηχανιών στις αναπτυσσόμενες χώρες έγραψε:

Η μέτρηση των ζημιών της ρύπανσης που έχει επιπτώσεις στην υγεία εξαρτάται από τις απώλειες των εισοδημάτων που απορρέουν από την αυξημένη νοσηρότητα και θνησιμότητα. Από αυτήν την άποψη μια ποσότητα επιβλαβούς στην υγεία ρύπανση θα πρέπει να γίνει στην χώρα με το χαμηλότερο κόστος, που θα είναι η χώρα με το χαμηλότερους μισθούς. Νομίζω πως η οικονομική λογική που στηρίζει την απόρριψη τοξικών απόβλητων στην χώρα με τους χαμηλότερους μισθούς είναι αλάνθαστη και θα πρέπει να το παραδεχθούμε.

Larry Summers (Μπορείτε να βρείτε όλο το σημείωμα εδώ...)

Αν τα θεωρητικά θεμέλια της ανάλυσης κόστους οφέλους ήταν πολύ ισχυρά θα ήταν κατανοητό να επιμένει κανείς στην αυστηρή εφαρμογή της. Αλλά ακόμα και η θεωρητική βάση της ανάλυσης κόστους οφέλους έχει σοβαρές αδυναμίες. Γι’ αυτό το λόγο αξίζει μεν να αναγνωρίσει κανείς την χρησιμότητα της μεθόδου ως ένα εργαλείο λήψης αποφάσεων μεταξύ άλλων, αλλά επίσης να μην επιμένει στην απαραβίαστη ‘καθαρότητα’ της μεθοδολογίας. Δηλαδή, για παράδειγμα που σχετίζεται με το σημείωμα του Summers, σε μια προσπάθεια να αποτιμήσουμε την χρηματική αξία των υγειονομικών επιπτώσεων της τρύπας του όζοντος θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε κοινή χρηματική αξία για μια «στατιστική ζωή» είτε προέρχεται από πλούσια είτε από φτωχή χώρα (ανεξάρτητα από το αν είναι διατεθειμένος ένας φτωχός να πληρώσει πολύ λιγότερο για την αποφυγή κάποιου κινδύνου). Μια πιο πραγματιστική προσέγγιση στην χρήση της μεθόδου κόστους οφέλους θα μπορούσε να αντλήσει κάποια από τα θετικά χαρακτηριστικά της χωρίς να την αναγάγει σε χρυσό κανόνα κοινωνικής επιλογής.

Ένας πίνακας έχει γίνει επίκεντρο συζητήσεων για την ανάλυση κόστους οφέλους στις ΗΠΑ. Αυτός ο πίνακας καταγράφει σειρά ρυθμίσεων για την προστασία της υγείας και της ζωής και δίπλα αναφέρει το κόστος αποτροπής πρόωρου θανάτου (δεν συμπεριλαμβάνει πιθανά άλλα οφέλη που προέρχονται από τις ρυθμίσεις, π.χ., αποτροπή ασθενειών, οφέλη σε ζώα, αισθητικές και ψυχαγωγικές βελτιώσεις, κ.λ.π.) Μια ολοκληρωμένη ανάλυση κόστους οφέλους θα επιχειρούσε να λάβει όλα τα πιθανά οφέλη. Ενδεικτικό δείγμα του πίνακα ακολουθεί:



Ο πίνακας αυτός (ή αντίστοιχος) χρησιμοποιείται για να τονίσει μεγάλες ανορθολογικότητες στις προτεραιότητες των ρυθμίσεων που εφαρμόζονται στις ΗΠΑ και κατ’ επέκταση την μεγάλη σπατάλη χρημάτων και ανθρώπινων ζωών. Κατά μία μέτρηση μια καλύτερη ιεράρχηση ρυθμίσεων θα μπορούσε να σώσει 60.000 ζωές το χρόνο και 636.000 χρόνια-ζωής ανά έτος χωρίς να ξοδευθεί παραπάνω χρήμα .

Αν είναι έτσι, τότε γιατί υπάρχει αναποτελεσματική κατανομή των πόρων στην ρυθμιστική πολιτική; Θα μπορούσε να είναι αποτέλεσμα πιέσεων οργανωμένων συμφερόντων. Μια τεχνοκρατική προσέγγιση με την ανάλυση κόστους οφέλους μπορεί να αποτελέσει εμπόδιο στην ευόδωση τέτοιων πιέσεων (αν και υπάρχει κίνδυνος η ανάλυση κόστους οφέλους να αξιοποιηθεί ως εργαλείο των οργανωμένων συμφερόντων). Όμως η αναποτελεσματικότητα θα μπορούσε να απεικονίζει τις πιέσεις των πολιτών γενικότερα. Αν είναι η πρώτη περίπτωση είναι σαφές πως θα θέλαμε κάποια θεραπεία. Αν όμως απορρέει από τις πιέσεις του κοινού τα πράγματα είναι πιο σύνθετα. Έχει σημασία να κατανοήσουμε τους πιθανούς λόγους απόκλισης εκτιμήσεων κινδύνου των πολιτών και των εμπειρογνωμόνων. Ένας δεύτερος πίνακας δείχνει πιο άμεσα την απόκλιση ιεράρχησης του κοινού και των εμπειρογνωμόνων:



Ζυγίζοντας ζωές

Παρακάτω παραθέτω τέσσερις βασικές εξηγήσεις απόκλισης αντιλήψεων κινδύνου των πολιτών και των εμπειρογνωμόνων:

Α. Η διαθεσιμότητα εικόνων και συμβάντων: τα άτομα θεωρούν πιο πιθανά γεγονότα για τα οποία θυμούνται κάποιο συμβάντα. Άτομα έχουν την τάση να υπερβάλλουν για τον αριθμό θανάτων από γεγονότα που χαίρουν υψηλής δημοσιότητας (αυτοκινητικά δυστυχήματα, πλημμύρες, τυφώνες, πυρηνικά ατυχήματα) αλλά υποτιμούν αριθμό θανάτων από πηγές που δεν χαίρουν μεγάλης δημοσιότητας (εμφράγματα, καρδιακές παθήσεις, καρκίνος).

Β. Κοινωνική ανατροφοδότηση πληροφοριών: ομάδες πληθυσμού επηρεάζονται από τον τρόπο που μεταδίδονται πληροφορίες και πεποιθήσεις από άτομο σε άτομο. Μια αρχική φοβία για κάποιο γεγονός ενισχύεται καθώς μεταδίδεται (φοβίες για κατανάλωση μοσχαριού μετά από την νόσο των τρελών αγελάδων, φοβία για πουλερικά μετά από τη γρίπη των πτηνών, ο φόβος για τοξικά απόβλητα).

Γ. Έρευνες έχουν δείξει πως η αντίληψη κινδύνου συχνά σχετίζεται αντίστροφα με την αντίληψη οφελών. Ο κόσμος δεν αντιλαμβάνεται τα οφέλη της πυρηνικής ενέργειας οπότε υπερισχύει ο κίνδυνος παρότι αυτός είναι αρκετά μικρότερος από ενέργεια που προέρχεται από καύση του άνθρακα. Μικροί κίνδυνοι από φυτοφάρμακα δημιουργούν αντίδραση παρότι είναι συγκριτικά μικροί σε σχέση με την ακτινοβολία από X-ray. Επίσης ο κόσμος επιδεικνύει μια μεγαλύτερη φοβία σε νέους κινδύνους γιατί διαταράσσουν το status quo

Δ. Συστεμικές επιδράσεις: συχνά τα άτομα βλέπουν ‘μικρά κομμάτια από μια σύνθετη εικόνα’ αδυνατώντας να παρακολουθήσουν όλες τις πιθανές επιδράσεις από μια πολιτική. Μέτρα για μεγαλύτερη ασφάλεια στις πτήσεις μπορούν να οδηγήσουν σε περισσότερα ατυχήματα καθώς οι επιβάτες προτιμούν να ταξιδέψουν οδικώς. Η απαγόρευση του αμίαντου μπορεί να οδηγήσει στην χρήση πιο επικίνδυνων υποκατάστατων. Ο περιορισμός του τροποσφαιρικού όζοντος μπορεί να περιορίσει κάποιους κινδύνους για την υγεία, αλλά το όζον έχει και ευεργετικές επιδράσεις όπως ο περιορισμός των καταρρακτών και του καρκίνου του δέρματος. Επίσης η ρύθμιση κατά του τροποσφαιρικού όζοντος μπορεί να οδηγήσει σε υψηλότερες τιμές του ρεύματος που θα ωθήσει τους φτωχότερους να μειώσουν την χρήση κλιματιστικών θέτοντας τους σε κινδύνους από θερμοπληξία.

Σε όλες τις περιπτώσεις ‘λαθεμένων’ ή ‘επιπόλαιων’ αντιλήψεων κινδύνου η ανάλυση κόστους οφέλους μπορεί να επαναφέρει μια ορθολογικότερη ιεράρχηση των κινδύνων αποτρέποντας υπερβολικές αντιδράσεις και ρυθμίσεις όταν οι κίνδυνοι είναι σχετικά μικροί, ή να οδηγήσουν σε ρυθμίσεις εκεί που οι κίνδυνοι είναι μεγάλοι αλλά δεν τις αντιλαμβάνονται ως τέτοιους οι πολίτες, π.χ., ρύθμιση εξάλειψης του μόλυβδου στην βενζίνη, πολιτική εξάλειψης των χλωροφλορανθάκων για τον περιορισμό της τρύπας του όζοντος.

Μια αντιπαράθεση στην χρήση ανάλυσης κόστους οφέλους θα μπορούσε να είναι πως σημασία έχει να ανταποκρίνεται η πολιτική ρυθμίσεων στις απαιτήσεις των πολιτών. Εδώ πρέπει να διακρίνει κανείς την ικανοποίηση ενός λαϊκισμού ή την ικανοποίηση των επιταγών καλά ενημερωμένων πολιτών. Οι ίδιοι οι πολίτες δεν θα ήθέλαν μια κυβέρνηση που αντιδρά απερίσκεπτα στις απαιτήσεις ακόμα και του μη ενήμερου πολίτη. Θέλει επίσης προσοχή να γνωρίζουμε αν η διαφορά αντιλήψεων κινδύνου απορρέι από ‘λάθη’ στην εκτίμηση κινδύνου ή αντανακλά αξίες, π.χ., πως κάποιος κίνδυνος που αφορά κυρίως μειονότητες ή φτωχούς έχει μεγαλύτερη βαρύτητα. «Ψυχομετρικές» μετρήσεις δείχνουν πως η αντίληψη κινδύνου εξαρτάται από πολλά χαρακτηριστικά των κινδύνων: αν είναι οικείοι, αν ελέγχονται, αν τους δέχεται κάποιος εθελοντικά, αν κατανέμονται ισότιμα στον πληθυσμό, αν γνωρίζουμε τα θύματα, αν είναι ανθρώπινα τα αιτία, κ.λ.π. Κάποια χαρακτηριστικά σχετίζονται με αξίες των πολιτών ενώ άλλα μπορούν να θεωρηθούν ως ‘ανορθολογικά’. Οπότε κάποιες αντιλήψεις των πολιτών μπορεί να απεικονίζουν μια ‘πλουσιότερη’ αντίληψη από τους εμπειρογνώμονες.

Πολλές φορές οι αντιλήψεις απέχουν από μια απλή μέτρηση ζωών που σώζονται γιατί οι πολίτες είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν κάτι παραπάνω για αποτροπή θανάτων που σχετίζονται με μεγάλο πόνο και βάσανο, με παιδιά, με μεγάλες καταστροφές, και με ευάλωτες ομάδες. Μια ευαισθησία σε αυτές τις αξιακές επιταγές είναι ενδεδειγμένη ακόμα και αν μας οδηγεί σε μια απομάκρυνση από μια υποτιθέμενη ‘καθαρή’ μεθοδολογία. Ένας τρόπος είναι να συμπεριλαμβάνει η ανάλυση κόστους οφέλους και πληροφορίες σε φυσικές μονάδες (και όχι μόνο χρηματικές): πρέπει να γνωρίζουμε για μια ρύθμιση πόσοι θάνατοι αποτρέπονται και ποιες οι επιπτώσεις στην νοσηρότητα, σε ποιες κατηγορίες πληθυσμών έχουμε επιπτώσεις, κ.λ.π. Ακόμα μπορεί να αξίζει να μετατρέπονται αυτές οι φυσικές μονάδες σε “quality-adjusted live-years”. Επίσης οι όποιες φυσικές και χρηματικές μονάδες θα πρέπει να συμπληρώνονται και με ποιοτικά στοιχεία (δεν πρέπει να θεωρείται πως όλα μπορούν να συγκριθούν). Μια πραγματιστική χρήση της ανάλυσης κόστους οφέλους για υγειονομικές επιπτώσεις παράλληλα με άλλες μεθόδους προσφέρει χρήσιμες πληροφορίες που ενισχύει την δυνατότητα μιας διαφανούς ιεράρχησης ρυθμιστικών πολιτικών.

Μια καλή αναφορά για τις διαφορετικές μεθόδους ποσοτικοποίηση υγειονομικών μεθόδων είναι του Alan Krupnik (2004) Valuing Health Outcomes: Policy Choices and Technical Issues, Resources for the Future Report

NYT Editorial: America's Shame in Montreal

New York Times
December 13, 2005

Editorial
America's Shame in Montreal

The best that can be said of the recently concluded meeting on climate change in Montreal is that the countries that care about global warming did not allow the United States delegation to blow the whole conference to smithereens. Washington was intent on making sure that the conferees required no more of the United States than what it is already doing to restrain greenhouse gas emissions, which amounts to virtually nothing.

Link to the article

WP Editorial: Quacking About Climate

Washington Post
December 14, 2005

Editorial
Quacking About Climate

THERE'S BEEN talk of President Bush's lame-duck status, and much of it's been premature. But the recent global negotiations on climate change in Montreal left the Bush team quacking on the sidelines. The administration started out opposing the whole idea of the meeting, but the rest of the world went ahead anyway, inviting former president Bill Clinton to speak in Montreal as a sort of ersatz head of state. While the Bush representatives refused to agree to anything but vague discussions about voluntary measures, local government officials and business representatives made it clear that the Bush administration does not speak for them. "Even though the U.S. at the moment isn't being very constructive in the negotiations, this might change over time," Denmark's negotiator observed.

Link to the article

George Will: Our Fake Drilling Debate

Washington Post
December 15, 2005

Our Fake Drilling Debate
Collectively Hiding Behind ANWR
by George F. Will

In 1986 Gale Norton was 32 and working for the secretary of the interior on matters pertaining to the proposal to open a small portion of the Arctic National Wildlife Refuge -- area 1002 -- to drilling for oil and natural gas, a proposal that then had already been a bone of contention for several years. Today Norton is the secretary of the interior and is working on opening ANWR.

But this interminable argument actually could end soon with Congress authorizing drilling. That would be good for energy policy and excellent for the nation's governance.

Link to the article

Bleak future forecast for the Mediterranean... and Europe

Bleak future forecast for the Mediterranean... and Europe

Pollution reporting requirements may change shortly

EPA would ease pollution reporting

Poor put at risk by pollution

Still dusted: Clinton, Nadler call for investigation of EPA response to 9-11

Environmental Protection Agency: Superfund

State of the Air 2005: Best and Worst Cities

Urban air pollution and health inequities: a workshop report

Pollution and the environment have recently been on the minds of both the public and policymakers alike, particularly given the recent talks regarding the Kyoto Protocol and a number of other international policy measures. Recently, the Environmental Protection Agency (EPA) announced that it wanted to ease some of the Clean Air Act regulations that require factories and other industrial polluters to report small releases of toxic pollutants. The program that first made industry responsible for reporting such releases was initiated in 1986, and a number of persons have begun to criticize the EPA for considering such an action. The EPA has countered by stating that communities affected by such releases will be able to know what types of materials are released, but that the details about how each chemical was released will not be made public. All of these announcements come on the heels of a recently released analysis of industrial air pollution in the United States, conducted by the Associated Press, which shows that African-Americans are 79 percent more likely than whites to live in neighborhoods where industrial pollution is suspected of posing the greatest health danger. Overall, the results of this analysis also suggest that poor people are much more likely to live in areas with much higher levels of industrial pollution.

The first link will take users to a recent news piece that appeared in the San Diego Union-Tribune that addresses the potential action that the EPA may take. The second link will whisk users away to an interesting piece from the Seattle Times that discusses the results of the Associated Press’s analysis of the patterns of industrial pollution across the country. The third link will take visitors to an article in this week’s Village Voice, which addresses concerns with the way the EPA responded to the toxic cleanup in the area around the World Trade Center disaster site. The fourth link leads to the EPA’s homepage for information about Superfund sites and cleanup efforts over the past twenty-five years. The fifth site leads to the American Lung Association’s list of the “best and worst” cities in terms of a number of metrics, including ozone pollution and year-round particle pollution. The final link leads to a compelling workshop report created by the American Lung Association on the nature of urban air pollution and health inequities.

Source: The Scout Report (December 16, 2005)

Environmentalists Use the Market

Environmentalists Use the Market: "

Traditionally, environmentalists have relied on appeals to the government to achieve thier ends. With the notable exception of the Nature Conservancy, they rarely use their supporters' funds to "buy" their desired outcomes. On December 13, however, the …

"

U.S. Won't Join in Binding Climate Talks

Washington Post
Sunday, December 11, 2005

U.S. Won't Join in Binding Climate Talks
Administration Agrees to Separate Dialogue
By Juliet Eilperin
Washington Post Staff Writer

MONTREAL, Dec. 10 -- Despite the Bush administration's adamant resistance, nearly every industrialized nation agreed early Saturday to engage in talks aimed at producing a new set of binding limits on greenhouse gas emissions that would take effect beginning in 2012.

Lin to the article

Skyscraper that may cause earthquakes

Skyscraper that may cause earthquakes
(The Guardian, Friday December 2, 2005)

World's tallest building may have reopened fault

Doubts cast on plans for Sky City in Japan

Link to article

Only 17 more (oil) shopping days until December 31

Only 17 more (oil) shopping days until December 31: "

Does everybody remember this story from July 3?

"

Activists to Canada: warming threatens hockey

Yahoo! News

MONTREAL (Reuters) - Activists at the U.N. climate change conference in Montreal shot straight for the Canadian heart on Thursday by warning of the unthinkable -- the end of ice hockey due to global warming.

Link to article

Σύνοψη της πρόσφατης έκθεσης του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Περιβάλλοντος για την Ελλάδα:

Σύνοψη της πρόσφατης έκθεσης του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Περιβάλλοντος για την Ελλάδα:

Σύνδεσμος για το κείμενο

Scientists Say Slower Atlantic Currents Could Mean a Colder Europe (New York Times)

New York Times
December 1, 2005

Scientists Say Slower Atlantic Currents Could Mean a Colder Europe
by Andrew C. Revkin

Scientists say they have measured a significant slowing in the Atlantic currents that carry warm water toward Northern Europe. If the trend persists, they say, the weather there could cool considerably in coming decades.

Some climate experts have said the potential cooling of Europe was paradoxically consistent with global warming caused by the accumulation of heat-trapping "greenhouse" emissions. But several experts said it was premature to conclude that the new measurements, to be described today in the journal Nature, meant that such a change was already under way.

The currents, branching off from the Gulf Stream, are part of an oceanic system that disperses tropical heat toward the poles and makes Northern Europe far warmer than its latitude would suggest.

Warming, in theory, could stall the salty, sun-heated, north-flowing currents by causing fresh water to build up in high-latitude seas as ice melts and more precipitation falls.

The scientists, from the National Oceanography Center in Britain, measured sea temperature, currents and other conditions across the Atlantic from the Bahamas to Africa last year and found a 30 percent drop in the flow of warming waters since a similar set of measurements were taken in 1957.

The team, led by Harry L. Bryden, wrote that even though they had measurements from only 5 years out of the past 50, the pattern of change seen at various depths supported the idea that the shift was a significant trend and not random variability.

They also cited independent measurements of a long-term decline in the flow of water between some Arctic seas and the North Atlantic as evidence that a slowing of the overall Atlantic circulation was under way.

In an accompanying commentary in Nature, Detlef Quadfasel of the University of Hamburg, who was not involved with the British study, said it provided "worrying support for computer models that predict just such an effect in a world made warmer by greenhouse-gas emissions."

Other scientists were more cautious. Gavin A. Schmidt, a climate modeler at the National Aeronautics and Space Administration Goddard Institute for Space Studies, said that the estimated decline in ocean circulation should have produced a perceptible decline in surface temperatures, but that no such dip had yet been measured.

Robert Dickson, of the British Center for Environment, Fisheries and Aquaculture Science, said that given the complexity and variability of the seas, much more data was needed to determine whether a slowdown was under way.

"However much statistical rigor is brought to bear, five transocean sections is still a small number on which to depend," he said.

An Eminent Domain High Tide (Los Angeles Times)

Los Angeles Times
November 29, 2005

An Eminent Domain High Tide

Riviera Beach, Fla., wants to displace about 6,000 of its residents and raze their homes to build a yachting and residential complex.
By John-Thor DahlburgTimes Staff Writer

RIVIERA BEACH, Fla. — It's across the inlet from Palm Beach, but this town — mostly black, blue-collar and with a large industrial and warehouse district — could be a continent away from the Fortune 500 and Rolls-Royce set.

But Riviera Beach's fortunes may soon change.

In what has been called the largest eminent-domain case in the nation, the mayor and other elected leaders want to move about 6,000 residents, tear down their homes and use the emptied 400-acre site to build a waterfront yachting and residential complex for the well-to-do.

For more: http://www.latimes.com/news/nationworld/nation/la-na-domain29nov29,0,5123693.story?coll=la-home-nation

Foundation for Research on Economics & the Environment (FREE)

FREE is an organization devoted to social change that harmonizes environmental quality with responsible liberty and economic progress.

We apply economics and scientific analysis to generate and explore alternative and innovative solutions to environmental problems.

FREE conducts seminars and conferences, and produces books and articles. We focus on four audiences: federal judges, law professors, business leaders, and environmental entrepreneurs.

http://www.free-eco.org/

A Slick of Lies (Washington Post)

Washington Post
Wednesday, November 30, 2005

Editorial
A Slick of Lies

ON NOV. 13, A HUGE explosion rocked a petrochemical plant in Jilin, China, northeast of Beijing, killing five workers and releasing about 100 tons of highly toxic chemicals into the nearby Songhua River. A dangerous 50-mile-long slick began floating downriver toward major population centers, including Harbin -- a metropolitan area of 8 million -- and the Russian city of Khabarovsk. Rather than acting to contain the country's latest environmental disaster, Chinese authorities offered a demonstration of why their political system poses a menace to global health.

For more: http://www.washingtonpost.com/wp-dyn/content/article/2005/11/29/AR2005112901612.html?referrer=email

Global Warming Overkill (Cato)

Cato Institute
November 29, 2005

Global Warming Overkill
by Patrick J. Michaels

Patrick J. Michaels is senior fellow in environmental studies at the Cato Institute and research professor of environmental sciences at the University of Virginia.

The best way to garner headlines in the global warming game is to generate scary scenarios. While many people view climate change as some esoteric concern of environmentalists, they still raise their eyebrows when they hear a phrase like "global warming deaths."

It's little surprise then that a recent article in Nature magazine has caught so much attention. Written by Jonathan Patz, an associate professor of environmental studies and population health sciences at the University of Wisconsin, and three of his colleagues, it is a selective culling of the scientific literature -- some recent, some not -- on climate change and possible health impacts across the planet. The article's claim: global warming kills 150,000 people each year.

For more: http://www.cato.org/pub_display.php?pub_id=5225

Μετά το χημικό Τσερνομπίλ (Μανδραβέλης)

Είναι τραγικό αυτό που συνέβη στο Χαρμπίν της Βορειοανατολικής Κίνας. Εκατό τόνοι τοξικού βενζολίου από πετροχημικό εργοστάσιο χύθηκαν στον παρακείμενο ποταμό, σκότωσαν εκατομμύρια ψάρια και δεν ξέρουμε πόσες ανθρώπινες ζωές θα στοιχίσει. Ο δηλητηριασμένος ποταμός Σονγκχουά πέρασε από μια πόλη εννιά εκατομμυρίων κατοίκων, οι οποίοι ανυποψίαστοι έπιναν το νερό του ποταμού. Η κυβέρνηση της κομμουνιστικής Κίνας δεν θεώρησε σκόπιμο να τους ενημερώσει για την καταστροφή και δεν έχουμε ακόμη εικόνα πόσοι μπορεί να έχουν πρόβλημα υγείας σε μια πόλη που πλησιάζει τον πληθυσμό της Ελλάδος.

Το ευτύχημα για την Ελλάδα –μέσα στη δυστυχία της Κίνας– είναι πως το εργοστάσιο που έκανε μία από τις μεγαλύτερες οικολογικές καταστροφές από τη Βιομηχανική Επανάσταση κι εντεύθεν, είναι κρατικό. Σκέφτεστε πόσα θα διαβάζαμε, αν παρ' ελπίδα αυτό το εργοστάσιο ήταν ιδιωτικό;

Πόσα θα έσουρναν στον ανάλγητο νεοφιλελευθερισμό, που βάζει τα κέρδη πάνω από τους ανθρώπους (ενώ απ’ ό,τι αποδείχθηκε ο φιλεύσπλαχνος κρατισμός τα βάζει από κάτω;). Σκέφτεστε πόσοι θα σταύρωναν τις επιχειρήσεις («χαμηλού κόστους», θα τις ονόμαζαν), την παγκοσμιοποίηση, τον καπιταλισμό, το κέρδος κ.λπ. αν –λέμε τώρα!– το εργοστάσιο ήταν της «Γιούνιον Καρμπάιτ»;

Τώρα κανείς δεν μιλά για τον κρατισμό που σκοτώνει τους πολίτες του χωρίς να τους ενημερώσει. Όπως ακριβώς δεν μίλησε κανείς για το «φιλεύσπλαχνο σοσιαλισμό» που σκότωσε εκατοντάδες (κι εξακολουθεί να σκοτώνει) όταν στη σοβιετική Ουκρανία, είχαμε το μοναδικό ανθρωποκτόνο πυρηνικό δυστύχημα. Ένα δυστύχημα, που δεν μόλυνε μόνο τους πολίτες της πρώην ΕΣΣΔ, αλλά ολόκληρη την ευρωπαϊκή ήπειρο.

Αποδείχθηκε λοιπόν, ότι τα συστήματα, που εξ ορισμού βάζουν τους ανθρώπους πάνω από τα κέρδη, στην πράξη τους σκοτώνει σαν τα κοτόπουλα. Χειρότερα από τον απεχθή καπιταλισμό. Ακόμη και το άλλο χημικό Τσερνομπίλ, που είχαμε στην Ινδία (στο Μομπάλ, το 1984) δεν έγινε σε καπιταλιστική χώρα. Μπορεί να μην ήταν γνήσια κομμουνιστική, όπως η ΕΣΣΔ, ή «γιαλατζί σοσιαλιστική» όπως η Κίνα, αλλά η Ινδία εκείνη την εποχή ήταν βαθιά κρατικιστική. Δηλαδή, πώς μπορεί να φταίει ο καπιταλισμός, όταν ούτε καν στην «καπιταλμανή» Αμερική δεν υπήρξαν τέτοια μεγάλα δυστυχήματα;

Το πρόβλημα, λοιπόν, δεν οφείλεται ούτε στον καπιταλισμό ούτε στην οικονομία της αγοράς ούτε καν στο σοσιαλισμό. Το κοινό χαρακτηριστικό των χωρών, στις οποίες έγιναν τα χειρότερα δυστυχήματα, των χωρών που συστηματικά καταστρέφουν το περιβάλλον, είναι η έλλειψη Δημοκρατίας και κατά συνέπεια η έλλειψη κοινωνίας των πολιτών (οικολογικές οργανώσεις) και ελευθερίας του Τύπου. Τα δικτατορικά καθεστώτα σκοτώνουν το Περιβάλλον και τους ανθρώπους των χωρών τους.

Ο κοινωνικός έλεγχος λοιπόν διά του Τύπου ή διά των οικολογικών οργανώσεων είναι ο καλύτερος προστάτης του Περιβάλλοντος. Όλα τ' άλλα είναι... επαναστατική γυμναστική, η εφηβικά τραύματα που έχουν να κάνουν με το γεγονός ότι η «γη δεν έγινε κόκκινη»...

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 29.11.2005

Kyoto Protocol: Ineffective and Expensive (Cato)

From: Cato Daily Dispatch for November 28, 2005
http://www.cato.org/dispatch/11-28-05d.html

"A United Nations conference opening in Canada on Monday will try to step up a fight against global warming by drawing the United States and developing nations into United Nations-led agreements beyond 2012," Reuters reports. "About 10,000 delegates -- from 189 governments, environmental lobby groups and businesses -- will attend the Nov. 28-Dec. 9 talks meant to start mapping out what to do after the first period of the U.N.'s Kyoto Protocol ends in 2012."

In the Cato Handbook on Policy's chapter on global warming and climate change, Patrick Michaels, Cato senior fellow in environmental studies, writes: "[S]everal lines of evidence all point to the likelihood that warming in the next century is likely to be modest, and all evidence demonstrates that Kyoto will have no measurable effect on that warming. But the Kyoto Protocol is enormously expensive, reducing the amount of capital that can be invested in evolving and increasingly efficient technologies. It is an inescapable conclusion that the Kyoto Protocol, or other similar instruments (such as S. 139), is precisely the wrong thing to do about global climate change."

Kristen Kestner, editor, kkestner@cato.org

On this day (NYT)

On Dec. 3, 1984, more than 4,000 people died after a cloud of gas escaped from a pesticide plant operated by a Union Carbide subsidiary in Bhopal, India.

For more:
http://www.nytimes.com/learning/general/onthisday/20051203.html?th&emc=th